GOTCHA!

GOTCHA

 

Ongeveer driehonderd jaar geleden (okee dan, twaalf) schreef ik eens een column over voetbal, oorlog en Argentinië. En omdat het bijna woensdag is, dacht ik: ik snor ‘m op uit den ouden doosch. Dat viel nog niet mee, omdat het archief van het Friesch Dagblad niet verder teruggaat dan 2008, en in mijn eigen archief kon ik ‘m nergens vinden. Gelukkig heb ik een heel trouwe fan die alles netjes en overzichtelijk in albums heeft ingeplakt. En zo kwam alles goed. Deze column werd mede mogelijk gemaakt door mijn lieve moeder <3

—————–

Friesch Dagblad, 10 juni 2002

Wie zegt dat het maar een spelletje is, liegt. Voetbal is meer dan 22 mannen die achter een bal aan hobbelen.

Zéker in WK-tijd.

Ze zit diep, de haathaatverhouding tussen Engeland en het land van Máxima. Elke vier jaar komt alles weer boven.

De twee landen hebben een lange geschiedenis samen.

We schrijven 1982. De Falkland-oorlog. Engeland brengt het Argentijnse schip de Belgrano tot zinken. Boulevardblad The Sun, altijd goed voor foute koppen, bloklettert GOTCHA!, Hebbes!, in een vlaag van misplaatst patriottisme.

Het wordt de beroemdste Britse krantenkop ooit.

Vier jaar later. 1986. De handsbal van Maradona. Die handsbal!

En dan 1998. Ik mag de wedstrijd in Engeland meemaken. Enfant terrible David Beckham haalt uit naar Diego Simeone en krijgt rood. Held Michael Owen kan de boel niet meer redden. De Britten worden uitgeschakeld.

Een paar dagen later verplettert Oranje Batistuta en diens mannen in de kwartfinale. Bergkamp. Laatste minuut.

De goal doet menig liefhebber naar adem happen.

Engelse vrienden schudden me de hand. Bedankt, zeggen ze. Bedánkt dat jullie ze een lesje hebben geleerd.

En nu, 2002. Een penalty voor de Engelsen. Beckham neemt hem. Hij zit.

Hij zít!

Voor het eerst sinds 1966 verslaat Engeland de aartsvijand. Argentinië. Het gejuich dreunt door in de groene valleien van het Lake District, op de subtropische stranden van Guernsey en Jersey, en op de grauwe industrieterreinen van Manchester. Een feestje van het volk, maar vooral van aanvoerder Beckham. Een feestje van revanche en van een gezuiverde naam, in eigen land althans. Becks is weer de held. Hoe het toernooi verder ook verloopt, de Engelsen zal het a sausage wezen. Deze buit is binnen.

GOTCHA!

Reacties zijn gesloten.