Gassen in Groningen

pano streetracing controle groningen 16072011

Panorama, 27 juli 2011

Iedere zaterdagavond komen op de industrieterreinen Euvelgunne en Driebond in Groningen honderden autofreaks samen om zich te verlekkeren aan knallende uitlaten en ronkende motoren. Panorama mocht mee met ‘operatie petjepetje’: de jacht op illegale straatracers. 

22.47. Alarm, meldt de portofoon. Een gele Honda Prelude blaast met 83 kilometer per uur over de Bergenweg, een van de doorgaande wegen in het industriegebied. Tijd voor actie. Verkeersagent Jan* geeft gas. Binnen twee minuten staat de Honda op de opvangplek.

Het zal tijd worden. De hele avond hebben de petjepetjes – politiejargon voor de racers, omdat ze vaak petjes dragen – zich rustig gehouden. Ja, ze staan met zeker honderd auto’s onder het viaduct. En ja, je hoort uitlaten knallen en het opzwepende geluid van flinke dotten gas. Maar dat mag allemaal. Naar auto’s kijken mag ook. Pas als ze gaan racen of spinnen zijn de petjepetjes strafbaar. De afspraak is: ingrijpen bij dertigplus (meer dan dertig kilometer te hard) en daarnaast scherp zijn op ‘artikel vijfjes’ – gevaarlijk rijgedrag.

Twee weken geleden was het feest. Maar liefst tien rijbewijzen nam de politie in. Van de tien pechvogels waren er twee een maand eerder over de kop geslagen. De politie schrok van de enorme buit en besloot het een volgende keer groots aan te pakken. Die volgende keer is nu.

Dertig man zijn in touw: zes opvallende en drie onopvallende auto’s, drie video-auto’s en een paar motoragenten. Opgesteld op strategische plekken, klaar om de racers te begeleiden naar de opvangplek, waar de processen-verbaal worden opgemaakt. Wij zijn met verkeersagenten Jan (50) en Linda (26) mee in een onopvallende auto met geblindeerde ramen.

Niks geen opgefokte gast achter het stuur van de gele Honda. Bestuurder Maurice (20) is de rust zelve. Zwarte hoodie, Nike Air Max aan de voeten, blonde vriendin op de passagiersstoel. Aan zijn spiegel hangen pluchen dobbelstenen. Prototype petjepetje, maar dan zonder petje.

Hij is vaste gast bij de meetings op zaterdag, vertelt hij, terwijl hij een sigaret opsteekt en de balans wordt opgemaakt. ‘‘Gewoon, beetje illegaal racen en zo, bij de Makro. Mooi man. Als ik niet hoef te werken ga ik er meestal wel heen. Ik ben nog nooit gepakt.’’

pano streetracing controle groningen 16072011

Wil hij nog iets verklaren? Dat hoeft Maurice niet. ‘‘Ik ging lekker’’, lacht hij als een boer met kiespijn. De blaastest wijst de P van Prima uit. Dat is eigenlijk altijd zo bij de petjepetjes, zo horen we. Ze houden van rijden, maar niet van drinken. De hoogte van de boete hoort Maurice nog, maar zeker is dat het hem een punt van zijn rijbewijs kost. Hij haalt de schouders op. ‘‘Tien keer geluk en één keer pech’’, zegt hij droogjes. Hij stapt weer in en rijdt weg met een bak lawaai.

Het valt de agenten tegen. Na die vorige actie waren de verwachtingen hooggespannen. ‘‘Als ze écht losgaan, kan het lopendebandwerk worden’’, beloofde de projectleider tijdens de briefing. ‘‘Afwachten tot ze ons als gebraden eenden in de bek vliegen’’, likkebaardde Jan nog. Maar het lopendebandwerk is ver te zoeken. Het weer zal niet helpen – het valt met bakken uit de lucht. ‘‘En ze zijn voorzichtiger geworden na die vorige actie twee weken geleden’’, vermoedt Jan. ‘‘Dit is uiterst mager. Op zich goed nieuws. Het betekent dat de acties effect hebben gehad. Aan de andere kant hoopten we natuurlijk op veel overtredingen.’’

Zouden ze elkaar gebeld hebben om te zeggen dat er politie staat? Niet waarschijnlijk, vermoedt Jan. De petjepetjes zijn los zand, daar zit niet bepaald een strakke organisatie achter. Maar: ze zijn niet gek en hebben dondersgoed door dat er iets aan de hand is. We nemen positie in op een parkeerterrein. Linda houdt haar lasergun in de aanslag. Een paarse Mazda MX-5 rijdt het terrein op en gaat een meter of dertig van ons af staan – neus onze kant op. Na vijf minuten vertrekt hij weer. Jan kent die types wel. ‘‘Beetje uitdagen. Testosteron hè.’’

Naarmate de avond vordert, wordt het drukker en drukker onder het viaduct. Rond tien uur is het volle bak. Zeker honderd auto’s, een flinke menigte erbij. Opvallend veel meiden. Ook opvallend: de auto’s die met draaiende motor op het parkeerterrein van Ikea staan, en op de kleinere parkeerhavens langs de doorgaande wegen. Veelal oude auto’s, klein, verlaagd, voorzien van stickers met teksten of een tribal. Dikke uitlaat eronder, kekke velgen en booskijkers. Jonge gastjes achter het stuur. Het lijkt wel of ze hun eigen patrouilledienst hebben.

Het gaat in deze zoektocht nadrukkelijk niet om gepimpte auto’s, vertelt Jan tijdens het zoveelste verkennende rondje door het mistroostige industriegebied. De zorgvuldig gepimpte exemplaren zijn voor de show, voor liefhebbers – die zijn heel zuinig op hun auto en gaan er dus echt niet mee scheuren. ‘‘Maar als zij meetings houden, trekken die vaak van dat randvolk aan. Jonge jongens met een ouwe auto die voor overlast zorgen. De bekende minderheid die het verpest voor de rest.’’

Het kat-en-muisspel gaat door. Op de plek die deze avond beter bekend is als ‘punt 1’ staan we verdekt opgesteld achter een geparkeerde vrachtwagen. Een metertje of vijftig verderop, meer naar de weg toe, staat een video-auto. Uit het niets duiken een paar auto’s op – drie, vier, hoeveel precies kunnen we niet goed zien. Ze rijden recht op de video-auto af. Er gaan ramen open, we horen geschreeuw. Net zo plotseling als ze zijn gekomen, verdwijnen ze weer. Jan: ‘‘Een schaakzet van de tegenstander. Een beetje imponeren. Hoort erbij natuurlijk. Maar goed: voor hetzelfde geld zetten ze je klem en wordt het heel grimmig. Daarom houden we goed contact met elkaar.’’

Na elven verplaatsen ze zich, weten de agenten. Wij dus ook: op naar het parkeerterrein van de Makro. Bij de benzinepomp is het lekker druk. Logisch: daar sta je onder dak – een perfecte tribune voor racerij op de aangrenzende parkeerplaats.

pano streetracing controle groningen 16072011

Een tijdje staan we langs de weg, lasergun gericht op aankomend en afgaand verkeer. Meer dan een verdwaald Kadettje zien we niet. Dat kan natuurlijk ook nog: toevallig op de verkeerde plek zijn en pech hebben. Laatst nog, die kerel die de BMW van zijn zus had geleend en het gas eens lekker intrapte. Hoorde niet bij de meetings, maar ging wel nat.

Nee, dan de 24-jarige Arjan, die na een etentje met collega’s even bij de pomp ging kijken wat daar allemaal gebeurde. Alweer op de terugweg trapte hij het pedaal in. Hij remde al, maar het was te laat. Nee, hij heeft niet op de teller gelet, maar had heus wel door dat hij harder dan vijftig reed. En hij rijdt anders nooit te hard, maar nu, net op dat ene stukje… 32 kilometer te hard, zo blijkt. Dure grap. Wat de kick is, wil de agent weten. ‘‘Tsja’’, verzucht Arjan. ‘‘Ik wilde het geluid horen. Die lekkere brom. Snelle uitlaat hè. Een twee-liter GTI, dus je zit zo op honderd. Misschien moet ik maar een één-liter kopen’’, lacht hij, voor hij instapt en wegrijdt.

Even later is het weer raak. Een jongen met oorringen in beide oren mag uitleggen waarom hij blauwe pitjes in zijn koplampen heeft. O ja, en hij heeft ook nog staan spinnen, dubbel pech dus. De jongen is met de auto van zijn broertje; van zijn eigen auto werd gisteren het kentekenbewijs in beslag genomen. Hij wist niet eens dat er blauwe pitten in zaten, zegt hij.

Verderop staan twee vrienden van de jonge spinner met de blauwe pitten. Het zijn Ronald (23) en de 19-jarige Sharief, beiden met een petje op. Sharief rijdt deze avond, want Ronald raakte bij die beruchte actie twee weken geleden zijn rijbewijs kwijt. ‘‘Ik krijg het over twee maanden terug’’, lacht hij schaapachtig. Zelf hebben ze niks gedaan, ze zijn achter hun vriend aan gereden in een Golf met een bloemenslinger aan de spiegel.

De jongens, beiden uit Winschoten, komen zo vaak ze kunnen naar de meetings, vertellen ze met een lekker Gronings accent. ‘‘Al onze vrienden komen hierheen, het is gezellig en er gebeurt altijd wat. Ligt er weer iemand op de kop in de sloot of zo’’, grijnst Sharief. ‘‘Dat mag ik graag zien. Of een motor die voorbijkomt op zijn achterwiel.’’ Het gaat de mannen niet echt om het racen, zeggen ze. ‘‘Gewoon een beetje kijken.’’

De laatste klant van de avond is een man met neonverlichting onder de auto. ‘‘Net een kerstboom’’, ginnegappen de agenten. De man gaat mokkend weg. Hij krijgt honderd euro boete en de verlichting wordt in beslag genomen.

Om half één is de actie ten einde en vertrekken de agenten weer naar het bureau voor een snelle gehaktbal en de totale opbrengst van vanavond. Zestien processen-verbaal, waarvan acht voor snelheid en acht voor gevaarlijk rijgedrag. Drie petjepetjes raakten hun rijbewijs kwijt. Eentje moet een driedaagse training doen; als hij zakt wordt zijn rijbewijs ongeldig verklaard. Misschien was het het natte weer, de vakantietijd, de schrik van vorige acties of een combinatie van die drie. De eindconclusie is eenduidig. ‘‘Mager.’’

Come-back 

Straatraces lijken de laatste jaren bezig met een come-back, zegt projectleider Verkeershandhaving Gejo Bos. De laatste maand lukte het vier bestuurders op de industrieterreinen in Groningen niet hun auto op de weg te houden. Twee van hen zaten eerder deze maand bij de tien pechvogels wier rijbewijs werd ingevorderd. ‘‘Ze leren er dus ook niet van’’, zegt Bos. Ook Leeuwarden kampt met racers. In die stad ontstond discussie in de gemeenteraad toen geruchten gingen dat burgemeester Crone de racers aan de Junokade zou gedogen. In Den Haag kwam begin dit jaar een 84-jarige vrouw om bij een straatrace.

Overigens lijken gerichte acties wel effect te hebben. Jaren geleden was de Eemshaven in Groningen een raceplek, maar na een grootschalige actie was het over met de racerij. Ook in het Rotterdamse havengebied zijn veel minder illegale races sinds de politie dossiers van racers opbouwt en ze volgt via sociale media.

 

 

*’Jan’ wilde niet met zijn echte naam in Panorama

 

 

 

 

Reacties zijn gesloten.